Dwór Gorzycko Stare – dawna rezydencja ziemiańska nad jeziorami

Lokalizacja i charakter miejsca

Dwór znajduje się we wsi Gorzycko Stare (dawniej Gorzycko), w gminie Międzychód, województwie wielkopolskim.
Wieś położona jest malowniczo pomiędzy trzema jeziorami i zachowała układ typowy dla dawnych osad dworskich. Już w średniowieczu była siedzibą drobnej szlachty, a od końca XIX wieku funkcjonował tu nowoczesny folwark.

Historia dworu

Pierwsze wzmianki o Gorzycku pochodzą z 1397 roku. Przez kolejne stulecia miejscowość zmieniała właścicieli, jednak jej charakter majątkowy utrzymywał się aż do XX wieku.
Dwór w obecnej formie powstał na początku XX wieku i był centrum niewielkiego majątku ziemiańskiego.

Najstarsze znane zdjęcie rezydencji pochodzi z 1938 roku – zachowane w archiwum Fotopolska.eu.
Na fotografii widoczny jest parterowy budynek z mansardowym dachem, osiową elewacją frontową i symetrycznym układem okien. Taka forma była typowa dla wielkopolskich dworów końca XIX i początku XX wieku.

Architektura i układ przestrzenny

Dwór w Gorzycku Starym miał prostą, klasyczną bryłę z niewielkim gankiem wspartym na filarach. Dach mansardowy kryty był dachówką ceramiczną.
Całość otaczał ogród o charakterze parkowym, z aleją dojazdową i pojedynczymi drzewami szlachetnych gatunków.
W bezpośrednim sąsiedztwie znajdowały się zabudowania folwarczne – dziś niezachowane.

Losy po II wojnie światowej

Po 1945 roku dwór utracił funkcję rezydencji prywatnej. Budynek przejęły władze lokalne i przez pewien czas pełnił funkcje użytkowe (administracyjne i mieszkalne).
W XXI wieku dworek został odnowiony – o czym wspomina Strategia Rozwoju Wsi Gorzycko Stare opracowana przez gminę Międzychód. Obecnie stanowi ważny element lokalnego dziedzictwa i punkt orientacyjny w centrum wsi.

Znaczenie historyczne

Dwór w Gorzycku Starym to cenne świadectwo lokalnej historii ziemiaństwa w zachodniej Wielkopolsce. Choć niewielki, zachował czytelny układ i historyczną tożsamość miejsca.
Fotografia z 1938 roku stanowi unikalny dokument przeszłości, ukazując, jak wyglądała rezydencja jeszcze przed wojennymi zmianami.