Niewielki, wiejski cmentarz ewangelicki przy ul. Nadwarciańskiej w Poznaniu, położony pośród bujnej roślinności, w sąsiedztwie bezimiennego strumienia, wpływającego do Warty; w 1. poł. XIX w. u jego ujścia funkcjonował młyn.
Cmentarzyk otaczały dawniej rozproszone, samotnicze zagrody dwóch nieistniejących już wsi: od północy – Nowowiejskich Olędrów (niem. Neudorf Hauland, Nowa wieś Olędry, inaczej: Nowa Wieś Dolna); od południa – Starych Olędrów Naramowickich (niem. Alt-Naramowice Hauland, Alte Naramowicer Hollander). Ich nazwy sugerują osadnictwo, sięgające schyłku I Rzeczypospolitej
Na początku XX w. do potomków olendrów zamieszkujących północną rubież Poznania, i rodzin niemieckich właścicieli ziemskich, osiadłych tu w okresie Prus Południowych , dołączyli osadnicy, sprowadzeni przez Komisję Kolonizacyjną. . Okoliczne gospodarstwa znajdowały się wówczas w granicach luterańskiej parafii Świętego Krzyża (z kościołem przy Grobli w Poznaniu). Po 1908 r. opiekę duchową oraz administrację kościelną nad tutejszymi protestantami przejęła nowa parafia ewangelicko-unijna z kościołem w
Źródło: https://e-lapidarium.pl/
